Ramazan AYVALLI

Evvelki gün [ya’nî 31 Aralık Perşembe günü], mîlâdî 2009 senesinin son günü idi; dün ise [ya’nî 1 Ocak 2010 Cuma günü], yeni bir mîlâdî seneye daha girdik. Böylece, koskoca bir seneyi daha geride bıraktık. Bir mîlâdî yılı tamâmlamakla, -eğer boşa geçirilmişse- ömrümüzden uzun bir zaman dilimini [yanî tâm 8.760 sâati] kaybetmiş olmaktayız.
[Bu vesîleyle ayrıca belirtelim ki, 17 Aralık 2009 Perşembe günü de, Hicrî-kamerî takvîme göre, 1 Muharrem 1431 idi; ya’nî o gün yeni bir Hicrî-kamerî seneyi de idrâkle şereflenmiştik, bugün ise 17 Muharrem’e geldik.]
Ömür bize bir emânettir. Zamânın önemini belirtmek için Atalarımız “Vakit nakittir” demişlerdir. Her şeyi zamân sâyesinde kazanabiliriz. Ama geçen zamânı geri getirmeye, hiçbir kimsenin gücü yetmez. Her insân, kendisine takdîr edilen ömrü, İlâhî irâde istikâmetinde geçirmekle mükelleftir. Dünyâ ve âhiret saâdetini kazanmak, bu sınırlı zamanı iyi kullanmaya bağlıdır.
İnsan, yaratılışı îcâbı hayâtı sever, ömrünün uzamasını ister. Ancak, uzun ömür, Hak yolunda tüketilmiş ise hayırlıdır. Nitekim bir sahâbî, Sevgili Peygamberimize, “Yâ Resûlallah! İnsanların hayırlısı [en iyisi] kimdir?” diye sordu. Peygamber Efendimiz şöyle cevap verdi: “İnsanların hayırlısı [en iyisi], ömrü uzun olup ameli güzel olandır.“ O sahâbî, “Hangi insanlar şerlidir [daha kötüdür]?” diye sorunca da, Resûlullah Efendimiz, “Ömrü uzun olup da, ameli kötü olan“ [Tirmizî] buyurmuştur.

HAZRET-İ ÎS’NIN DOĞUM GÜNÜ
Hazret-i Îsâ’nın doğum günü olduğu zannedilen 25 Aralıkta kutlanan Hıristiyân yortusu(bayramı)na “Noel (Christmas)” denilir. “Noel Baba” yortusu, daha ziyâde, mîlâdî senenin Aralık ayının 24. gününün gecesi kabûl edilmiştir. Bununla berâber 24 Aralık ile 6 Ocak arasında olduğunu kabûl eden Hıristiyânlar da vardır. Ermeni kiliseleri hiçbir zaman Noel’i kabûl etmeyip, Hazret-i Îsâ’nın doğumunu hep 6 Ocakta kutlamayı sürdürmüşlerdir.
Roma İmparatoru Büyük Konstantin, putperestken, mîlâdın 313. senesinde Hıristiyanlığı kabûl etti. Putperestlikten birçok şeyleri de Hıristiyânlığa soktu; 25 Aralığı da yılbaşı kabûl etti. Sonunda Hıristiyânlar her sene bu geceyi “Mîlâd” ve “Noel” olarak kutlamaya başladılar.
Mîlâdî sene, Müslümânların senesi olan hicrî sene gibi doğru ve kat’î olmayıp, günü de, senesi de şüpheli ve yanlıştır. Çeşitli dillerdeki kitaplarda, bugünkü mîlâdî senenin beş sene fazla olduğu yazılıdır. İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin bildirdiğine göre ise, üçyüz küsûr sene noksândır ve Îsâ aleyhisselâm ile Muhammed aleyhisselâm arasındaki zamân, bin seneden az değildir.
Îsâ aleyhisselâmın doğum günü, net bir şekilde belli olmayınca, noelin mânâsı da efsâneden öteye gidememektedir. Nitekim [21 Aralık 1993 tarihli Milliyet ve 24 Aralık 1993 tarihli Türkiye gazetelerinde], bu konuda, İngiliz Durkan Başpiskoposu Dr. David Jenkis’in bir beyânâtı çıktı. Bu beyânâtta, “Noel Baba” bayramının (yortusunun) bir safsata ve efsâne olduğu, yine İncîl’de geçen Noel’le ilgili sözlerin de birer peri masalı ve efsâne olduğu açıklandı.
ABD’de yayınlanan 17 Aralık 1996 tarihli haftalık “Newsweek” dergisi de bu gerçeği şöyle dile getirmiştir:
“Noel baba bir hurâfeden ibârettir; gerçekle hiçbir ilgisi yoktur. Ticârî maksatlarla sonradan uydurulmuştur. Hediyelik eşyâ sektörüne milyonlarca dolar kazandıran Noel baba, kapitalizmin oyuncağı olmuştur. Tarihçi Stephan Nissenbaun, “The battle for Christmas: Yılbaşı ile Mücâdele” kitâbında, Hıristiyânlığın temelinde yılbaşı kutlamalarının ve Noel Babanın bulunmadığını, bunun yasaklanmasının gerekli olduğunu bildirmektedir.”
New York Üniversitesinde târih profesörü olan Waelangi Ferguson ise diyor ki: “Hıristiyanların yortuları, putperest yortularıyla aynı târihlere rastlamaktadır. Meselâ Noel târihi, İrân ve Roma’da güneş tanrısı Mitharas’ın doğum târihiydi. Ayrıca bu târih, çok eskiden beri putperest dünyâsında önemli bir yortu günüydü.”
Konstantin, maalesef Eflatûn’un ortaya koyduğu “Teslîs=Trinite” yani üç tanrı inancını, papazlara yazdırdığı yeni İncîle koydurdu ve Noel gecesini bayram ilân etti. Böylece âdetâ yeni bir Hıristiyânlık dîni doğmuş oldu. Hâlbuki Îsâ aleyhisselâmın İncîl’inde ve Havârîlerinden Barnabas’ın yazdığı İncîlde, Allah’ın bir olduğu ve Muhammed aleyhisselâmın son Peygamber olarak geleceği bildirilmişti…