Ağaç kabuğundaki isim
Muammer ERKUL
Günaydııın… …nıııdyanüG (:
Bir pazar sabahı, gülümseyen bir yazı ile başlayın istedim güne… Aslında bunu, yani yukarıdaki günaydını ve yansımasını, aksisedasını birkaç gün önce twittera koymuştum ki onlar zaten bizim sitede yayınlanıyor… Yani bizim sitenin Şu Anda kısmı, aslında twitter…
Sonraki mesaj ise sanki onun devamı gibiydi. Şöyle yazmıştım:
İnsanlara gülümsemek; aynaya gülümsemeye benziyor!
Deneyin, karşınızdakinin de gülümsediğini göreceksiniz…
Olmadı, ayna bozuktur! 
*
Benzer mesajlarla devam edeyim, ne dersiniz?
Kiminin GECESİ AYDINLIK şu anda… Kiminin ise GÜNDÜZÜ KARANLIK idi! Her şey bize bağlı aslında. (Veya, hadi her şey demeyelim de, çok şey diyelim!..)
*
Bu akşamki hilali gördünüz mü?.. Diye sormuştum birkaç gün önce de… Devamında da şöyle yazıyordu:
Hadi, bir değişiklik yapın. Birini arayın ve göğe onunla aynı anda bakın!..
İnsanlar, birini düşünmek, birini aramak, o biri ile aynı anda gökyüzüne bakmak için bu kadar zorlanır mı?..
Neyse, en azından birbirimize bunu öğretmek için henüz zamanımız var. Yani çok geç kalmış değiliz…
*
Bilmediğini, bir bilene soracaksın; ama bilenin bunu da bildiğini nereden bileceksin! Bunu bilmek de ayrı meziyet!..
Peki, bir başka soru: Aşkı kim bilir? Âşık aşkı bilir mi?.. Veya ne kadar bilir, ne kadar anlar, ne kadarını anlatabilir? Cevabı?.. Yok!
Ormanın en derinindeki bir kuytu köşede yapayalnız duran ağacın kabuğuna bakarsınız ki, bir isim. O ismin bu ismi yazanı nasıl yaktığını mı düşünürsünüz; yoksa bu sessizlik içindeki büyük çığlığı haykıran susuşa mı içiniz yanar?
Zor soruydu bu, biliyorum. Soruyu anlamak, ağaçtaki yazıyı anlamaya yakın zorluktaydı zaten!
Özeti ise şu işin:
Âşık, aşkını yazmak ister; sevgilinin bunu görmesi onun umurunda bile değil!..
http://www.turkiyegazetesi.com/makaledetay.aspx?id=436818
