HAZAN
Daha dün yüzünde güller açardı,
Gözlerinde bahar güneşi vardı.
Kalbin mutlulukla dolup taşardı;
Neden böyle soldun, sarardın Hazan? ..

Ümitlerin yerde kurumuş yaprak,
Kavrulan yüreğin çatlamış toprak…
Kara kış mı vurdu, saçlarında ak;
Neden böyle soldun, sarardın Hazan? ..

Ya sen yeniden aç, ya ben solayım!
Sen bahar ol, ben de hazan olayım…
Kendini kahretme, ben kahrolayım;
Neden böyle soldun, sarardın Hazan? …