ALLAH DİYELİM…
Dünya bozuk.düzen bızuk.
Yarın bakın kim gülecek.
Bu dünya da Allah diyen,
Yarın elbet gülecek.

Kabir azabından yarın,
Sen mesul olacaksın.
Bu dünyada Allah dediysen,
Yarın elbet kurtulacaksın.

Diyelim Allah diyelim,
Cümle alem söyleyelim.
Yarın Hakk’ın huzuruna,
Allah bir deyip gidelim.

05.12.1989

BİR BAŞKADIR SAPANCA’DA AKŞAMLAR…
Bir başka batar güneş akşamları Sapanca’da
Sapanca’nın üstünden süzülerek ufuklara.
Ufuklarda bir beyhude göz kalır bakışlarda.
Bir başkadır Sapanca’da akşamlar karanlıkta.

Buram buram aş kokuları duyulur evlerden,
Ezan sesleri duyulur kordon boyu gezerken,
Bir türkü söylenir ta uzaklarda derirnden
Bir başkadır Sapanca’da akşamlar hasretinden.

Bir gölümüz vardır seyrederken hüzünlenirim.
Kordonboyu bir oturur,pir dinlenir giderim.
Sizleri de bir akşam Sapanca’ya beklerim,
Bir başkadır Sapanca’da akşamlar hep severim.

05.12.1989

Çetin’ide Kaybettik…
Avrupa!…Zalim Avrupa.
Yedin bitirdin bizleri.
Türk’üm müslümanım dedim de,
Uydurmadır dedin,Türk’ün sözleri.

Aldın anamı,babamı,bacımı.
Sildin öz benliğini yıktın dünyadan.
Yaptın Türk’ü  Alman yüz karası.
Türk mü?Alman mı? Kaldılar ortada.

Şimdi de çetin kardeşim gidiyor,
Anavatan’ından zalim Avrupa’ya.
Dur gitme Çetin yazarken elim titriyor.
Kaybettik,kaybettik seni dönmez sin Anavatana.

13.04.1989

BAK !…BİR ÖĞRETMEN AĞLIYOR…?
Bak!…Bir öğretmen ağlıyor,
Elinde ıslak bir mendil,
Bağrında sönmeyen ateş,
Kalbinde dinmeyen sevgi.

 Bak!…Bir öğretmen ağlıyor,
Yüzünde tatlı tebessüm,
Gözlerinde sevgi damlası,
Bir defter,kalem,bir cocuk.

Bak!…Bir öğretmen ağlıyor,
Gece gündüz yorulmadan,
Çalışıyor,çabalıyor,
Saygıyı,sevgiyi öğretiyor.

Bak!… Bir öğretmen ağlıyor,
Yarılar O’nun korkusu,
Gelecek nasıl olacak,
O istikbal vaad ediyor.

Ağla öğretmenim ağla,
Dinmesin vicdan azabı.
Öğretmektir senin amacın
Sana her zaman muhtacım.

22.04.1987

ARVAS HOCA…?
Saçlarına ak düşmüş…Kimbilir ne çile ne ızdırap…
Kasım Arvas hoca evliyalar diyarı Van ilimizin Gevaş ilçesindendir
Bir Pazar günü sohbetinde bulunduk.Konu şuydu’Peygamberlerin ve evliyaların mucizelerine inanmayan ve onları inkar eden kafir olur.Bu konuda Allah razı olsun bizleri aydınlattı.Müteşekkir olduk.Hatalarımızı gördük.üzüldük ve sevindik.
Anlatıyordu.O anlattıkça yüzünde tebessüm,gönlünde Allah aşkı savaşta islamiyeti yaymak düşüncesi O’nu coşturuyordu.O coştukça dinleyenler coşuyor,O üzüldükçe bizler üzülüyorduk.O ağlayınca bizler ağlıyorduk.Neydi koca imparatorluk.O muhteşem Fatih Sultan Mehmed.Neydi büyük evliya Akşemseddin..
O akşam içim bir hoş olmuştu.Gönlüm ferah olmuştu.Kalbim daha da  alevlenmiş Allah aşkıyla yanıp tutuşmaya başlamıştı.
Gül !…Güldükçe gülsün gözlerin,
Biz mücahidler olduk senin neferin.
Yüzlerce binlerce müslüman milletin,
Bekçisiyiz.muhafısıyız,bükülmez bileğim.

Allah!…Allah!…Desin diller,
Açsın artık susamış gonca güller,
Menekşeler,laleler,papatyalar,sümbüller.
Ötsün susmasın.susmasın garip bülbüller.
21.03.1989

ADAPAZARINDA BİR ZİYARET  VE AÇILIŞIN ARDINDAN
HATIRA… ?
Baktıkça gözlerim yaşarır,o muhterem gözlere.
Yazdıkça ellerim titrer yazamaz O’nu böyle yerlere.
Bir kalpte iki sevgi olmaz der,O muhterem bizlere.
Sev der!…Yaradanı sev…Gidelim bereaber CENNET’E…
Bir hasret-i figan vardı,
Beklenen bir zat-ı muhterem idi.
Bir sevinç feryadı ortalığı sardı.
Hasret bitti,azt-ı muhterem geldi ve gitti.
10.12.1988

İNSANLAR?
İnsanlar!…
Kimi ihtiyar,kimi genç,kimi cocuk.
İnsanlar!…
Önlerinde sonsuz bir yolculuk.
İnsanlar!…
Yüreklerinde sevgi dolu kucak kucak.
İnsanlar!…
Kin kusuyor,bucak,bucak.
İnsanlar!…
Dertli çok kim dert ortağı olacak.
İnsanlar!…
Karanlık gecelere ışık saçacak.
İnsanlar!…
Yıldızları tek tek sayacak.
İnsanlar!…
Gözler konuşacak.yüzler gülecek.
İnsanlar!…
Sabır ve selamete erecek.
İnsanlar!…
Sonsuzluğa son hayata kavuşacak.
İnsanlar!…
Hep beraber kıyamette buluşacak.
22.10.1987

BU BEN MİYİM? ?
Hah…Hah..Ha…
Gülüyorum evet gülüyorum,inanın gülüyorum.
Neden?
Sormayın bana kendimi tanımıyorum.
Size cevap verecek güçte değilim.
Yaş yirmi olmadan saçlar bembeyaz.
Benmi bu dünyada yaşayacağım.
Otuz yaşında elimde bir baston.
Sokak sokak dolaşacağım.
Bu ben miyim?
Hah…Hah..Ha…
Gülüyorum evet gülüyorum,inanın gülüyorum
Kendi halime gülüyorum.
Oturmuşum bir çeşme başında.
Yuvasız kuşlar gibi oradan buraya.
Ayağımda yırtık ayakkabı,elimde baston.
Sokak ortasında ağlıyorum.
Soruyorum!…
Ağaçlara,taşlara
BU BENMİYİM?
Yoksa bir başkasımı?
Ne fark eder?
Hepimiz bir VATAN EVLADI.
02.11.1987