Erzurum’un Horasan İlçesi Bahçe Köyü’nden (Stavut) iki yaşında o gün bugün ekonomik sebeplerden dolayı devam eden göç yüzünden ayrılmışız. Çocukluğumdan hatırıma gelenler babamın bana gurbetçi olarak gittiği Adana dönüşü getirdiği bir top, köydeki bakkal dükkânımız ve önümdeki tabağa konan bisküviler için köyde yaptığım çocukça dövüş
Horasan tren istasyonunda beklerken büyük bir gürültü ile istasyona yanaşıp beni Erzurum’dan koparan tren ve yolculuk sırasında yüksek bir yerden geçiyoruz ki tren içinden aşağı baktığımda gördüğüm küçücük arabalar…
Erzurum’dan ayrılık ve ayrılışım
Çok uzun ayrı kaldım Erzurum’dan.
Sebebini bilmiyorum ama pek gitmekte nasip olmadı.
Bir defa ziyaret, birde askerlik meselemi çözmek için Erzurum’da oldum.
Erzurum’da bu bulunmalarım da uzun müddetli olmadı.
Şimdi Erzurum’da olanlar gibi
Gara kış yaşamadım…
Dam kürümedim…
Tezek kokusu nedir bilemedim
Ekin ekmedim, ekin biçmedim
Mal otarmadım, davar gütmedim
Pungarlardan soğuk sular içemedim
Köy odasında sohbet, âşık dinleyemedim
Çifte Minareli Medreseyi, Ulu Camiyi, Üç Kümbetleri, Yakutiye Medresesini, Abdurrahman Gazi türbesini, Palandökeni velhasıl dostlar Erzurum’u hasretle gezemedim.
Anam Allah uzun ömür versin evde yapar yerdik ama Erzurum’da, köyümde Cağ kebabı Herle Aşı, Tatar Böreği, Hıngel, Kesme Çorbası, Ayran Aşı, Su Böreği, Borani… Doya doya yiyemedim&
İşte ben böyle Erzurumluyum!
Arifiye’ye yerleştiğimiz de köyümüzden birkaç hane ailede gelmiş fakat bizim için artık Erzurum bitmişti. Ömrümüzün geçen günleri artık Sakarya’da bu topraklarda devam ediyordu.
Bize Kro diyen tepeden bakan hor görenler olmuş, fakat bir DADAŞ gibi dik durmasını bilmiştik.
İlk Sakarya’da Erzurumlular Derneği Kuruluyor bilgisi gelince haber yapmak için gittiğim salondaki kalabalığı görünce gözlerim dolmuş, ertesi gün dernek binasına giderek üyelik kaydımı yaptırtmıştım. Erzurumlu hemşerilerimiz olarak Sakarya’da otuz binleri bulduk Biz yaşayamadığımız kültürümüzü bu dernek faaliyetlerinden öğrendik.Memlekete olan sevdamızı, hasretimizi bu dernekte dindirdik.Sakarya’da faaliyete başlayan derneğimizin şimdi kolları Sakarya’nın bir çok ilçesini sarmış durumda.Yetişen nesillerimizde kültürlerini bizim gibi bu derneklerin yaptıkları faaliyetlerden öğrenecekler.
Memleketimin manevi havasından mıdır bilemiyorum Erzurum’u duyunca beni başka bir hal kaplıyor…
Erzurumlunun Vatana,
Erzurumlunun Millete,
Erzurumlunun Bayrağa,
Erzurumlunun İnanca,
Sadakatimidir beni bağlayan, sevdalandıran…
Yoksa benim Dadaş’ımın gösterdiği mertlik midir?
Beni heyecanlandıran
Bilemiyorum hemşerilerim
Çok çok uzaklarda olsam bile
Bir daha hiç gelmesem, göremesem dahi,
Ben hiçbir zaman Erzurumlu olmaktan yerinmedim
Sizde yerinmeyin hemşerilerim
Erzurum sende yerinme

DÜZELMEZ
Kör olan vicdanlar, bakın da görün,
Bakmayınca bu memleket düzelmez!
Şu çıban yarılıp içinden irin,
Akmayınca bu memleket düzelmez!

Olmamalı Türk`ün Türk`ten şüphesi,
Yol olmalı aşk dağının tepesi,
Her kulağa birer sevgi küpesi,
Takmayınca bu memleket düzelmez.

Vallahi susamış arıyor vatan,
Yeni bir kumandan, yepyeni bir han,
Ben diyeyim Fatih, sen de Alparslan,
Çıkmayınca bu memleket düzelmez!  

Kapanmalı bu milletin yarası,
Ne kavganın, ne döğüşün yarası,
Evde huzur, yurtta dirlik çırası,
Yakmayınca bu memleket düzelmez! 

Beşeriyet kanununun çatlağı,
Yurdu yaptı vurguncunun otlağı,
Yetimin hakkını yiyen gırtlağı,
Sıkmayınca bu memleket düzelmez!

Koy desinler falan fikrin ozanı,
Ozan Arif, sen bırakma ezanı,
Bismillah deyipde köhne düzeni,
Yıkmayınca bu memleket düzelmez!

Beyaz Kuş
Bir kuş konuyordu en ince dalına ağacın;
Uykular bölünüyordu, rüyalar bölünüyordu…
Ve hatta hayatlar…
Bir kuş konuyordu en olmaz vakitte, vakitsizce…
Gecenin alacakaranlığında, tam da dolunay vaktinde…
Tam da bulutlar birbiri üstüne devrilirken ve ağaçlar, yapraklar…
Ve gecenin örtmeye çalıştığı ne varsa, ürperirken…
Bembeyaz bir kuş zamanı yırtarcasına…
Tam da en ince dalına ağacın…
***
Davulun ve zurnanın, çekilen halayların, oynanan oyunların…
Şen şakrak gülmelerin ve gizlice ağlamaların…
Terkedilmiş, bu alacakaranlık sessizliğinde…
Bembeyaz bir kuş belki de düğünden artakalan…
Belki de kimsenin farkına varmadığı ve varmayacağı…
Tam da herkes herşeyi unutmuşken…
Narin kanatlarına sevdayı yüklenip…
Herkesin kaçıp kurtulduğu/ sevdayı yüklenip…
En ince dalına konuyordu ağacın…
Uykular bölünüyordu…
***
Ey beyaz kuş vakitsiz geldin…
Vakitsiz durdun, vakitsiz vurdun…
Haram da olsa uykular, bölünse de rüyalar ve hayatlar…
Vakit alacakaranlık ve gece/ve ürpertili…
Gören olmaz seni…
Bu meydanda ticaret oldu, bu meydanda hasat…
Gayrı uykuya bile rüşvet verilir, gayrı gözyaşına bile…
Kanatlarındaki sevda sana kalır, istediğin kadar taşı…
Kanatlarındaki sevda öldürür seni…
***
Bir kuş konuyordu en olmaz dalına ağacın…
Bir vakitsiz kuş, bir bembeyaz rüya…
Kanatlarında sevdası…
Uykular bölünüyordu ve hatta hayatlar…
Kimse görmüyordu, dolunayı görmedikleri gibi
Geceyi görmedikleri gibi…

Sen Gidince…
Emin Garbi Bey`in Aziz Ruhuna

Yavaş yavaş silindi
Bu deryada adımız
Sen gidince kırıldı
Kolumuz, kanadımız…

Kayıp gitti yıldızlar
Ufkumuzda hüzün var
Mezarın gül bahçesi
Mahşer gününe kadar…

Bize pek değer verdin
Can kattın dünyamıza
N`olur özleyince gel
Bekleriz rüyamıza…

Cevherin ayarını
Usta kuyumcu anlar
Seni unutmayacak
Büyüttüğün fidanlar…

Kim okşayacak şimdi
Ağrıyan başımızı?
Sevgiyle kim silecek
Akan göşyaşımızı?

Donar gülüşlerimiz
Bölünür düşlerimiz
Senin için duada
Titreyen ellerimiz…

Yüreklerde sızı var
Yürekler cam kırığı
Zaman içre diner mi
İçimin hıçkırığı?

Üstüne gül kokusu
Ne de güzel sinmişti
Eden iki cihanda
Seni aziz etmişti…

Burda tuttuğun gibi
Orda tut elimizi
Sevgiliye doğru koş
Götür kafilemizi…

O ne mutluluk öyle
Gittin gerçek vatana
Bizden de selam söyle
Oradaki Sultana!

HAZAN
Daha dün yüzünde güller açardı,
Gözlerinde bahar güneşi vardı.
Kalbin mutlulukla dolup taşardı;
Neden böyle soldun, sarardın Hazan? ..

Ümitlerin yerde kurumuş yaprak,
Kavrulan yüreğin çatlamış toprak…
Kara kış mı vurdu, saçlarında ak;
Neden böyle soldun, sarardın Hazan? ..

Ya sen yeniden aç, ya ben solayım!
Sen bahar ol, ben de hazan olayım…
Kendini kahretme, ben kahrolayım;
Neden böyle soldun, sarardın Hazan? …

Sakarya Türküsü

İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir.
Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kâinat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat!
Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne,
Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine;
Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.
Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?
Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
Sırtına Sakaryanın, Türk tarihi vurulur.
Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük! ..

Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya!
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal.
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.
Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu ân;
Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an!
Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu;
Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?
Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna;
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
Mermerlerin nabzında hâlâ çarpar mı tekbir?
Bulur mu deli rüzgâr o sedayı: Allah bir!
Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler;
Sakarya, kandillere katran döktü geceler.

Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!

İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su;
Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.
Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek?
Kafdağını assalar, belki çeker de bir kıl!
Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl!
Sakarya, sâf çocuğu, mâsum Anadolunun,
Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun!
Sen ve ben, gözyaşiyle ıslanmış hamurdanız;
Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız!
Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader;
Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!
Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
Sen kıvrıl, ben gideyim, Son Peygamber Kılavuz!

Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya;
Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya! ..

YAĞMUR DAMLALARI

Yine bir bahar sabahında Uçuşan yağmur damlaları
Hafiften hafiften sesleniyorlar Sanki beni çağırırmışcasına
Ama bir türlü yetişemiyorum
Bak bak yine kayboluyor yağmur damlaları
Sarsılan bir duygu var içimde
Yüreğim buruk ve acılı
Bak bak yine kayboluyor yağmur damlaları
Senden ayrılalı beri,birtek o vardı hayatımda
Dert ortağım,sırdaşım olan Bak bak yine kayboluyor
yağmur damlalar…..ı

DUALAR EDİYORUM
İşte karanlık bir akşam üstü,
Yine senin düşüncelerine daldım.
Gözlerim yollarda,ellerim semada,
Mutlu olman için,dualar ediyorum.
İçimden birşeyler geleceğini söylüyor,
Ve çaresiz seni bekliyorum
. Nasıl ve nerede olduğunu bilmeden,
Mutlu olman için,dualar ediyorum.
Ama şunu bilki, seni seviyor,
Ve bunun için yollarını bekliyorum.
Üzgün olsam,ağlasam bile,
Mutlu olman için,dualar ediyorum

O YARDIR O YAR

Buz gibi eridim, taş gibi kırıldım,
Ölmemin tek sebebi, o yardır o yar.
Ben murat almadım, Kerem gibi yandım.
Ölmemin tek sebebi; o yardır o yar.

Gidiyorum işte, zil takıp oynasın.
Kendi al giysin, anam kara bağlasın.
Son nefeste sakın, yanımda olmasın.
Ölmemin tek sebebi; o yardır oyar.

O yara söyleyin mezara gelmesin.
Ellerini vurup, sinesin dövmesin.
Yalandan ağlayıp gözyaşı dökmesin.
Ölmemin tek sebebi; o yardır o yar.

Ağırman’ım demirdim su gibi oldum.
Kantarlar çekmezdi tüy gibi oldum.
Ben bu derde düşeli ruh gibi oldum.
Ölmemin tek sebebi; o yardır o yar.

Kenan Ağırman -Edirne